เมื่อความฝัน และ..ความหวัง
ที่เคยร่วมสร้าง..กันมา
ถูกพราก..จากไป ด้วยคำว่า..ลา
ในใจที่..ไม่จริงจัง
ซึ่งอีกคน ที่อยู่กับสิ่ง..ที่ทิ้ง..เอาไว้
เบื้องหลัง..ความขมขื่น..ตามลำพัง
สุดแสนสาหัส..กว่าจะหลุดพ้น
ต้องนับ..กี่หยดน้ำตา ก็ไม่สามารถ..ประมาณได้
ซึ่งบาดแผลภายนอก..ทุกอย่างในโลก..ใบนี้
กาลเวลา..ก็คงทำหน้าที่..ของมัน
ได้อย่าง..สมบูรณ์แบบ
หากแต่..แผลในใจ แม้เพียง..จะน้อย
แม้เพียง..จะเล็ก..แต่มันเจ็บ..และ..จำลึก
คงไม่มี..สิ่งไหน จะมารักษา แผลในใจ..ของเรา
ได้ดีไปกว่า..ใจ..ของ..เรา..เอง
เมื่อแรก..เริ่มรัก ก็ต้องใช้..ใจสัมผัส
เมื่อรัก..จากไป..ก็คงต้องใช้ใจ..ล้างใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น